Με βασανίζει και με στεναχωρεί αφάνταστα πλέον η αντίληψη, που έχει δημιουργηθεί από πολλούς για (τους παλαιότερους) δημότες του Δήμου Λουτρακίου-Περαχώρας σε δυο θέματα 1)μας αποκαλούν Αρβανίτες και 2) λένε για την Περαχώρα ότι έκανε πρωτεύουσα μόνο 24 ώρες.
Πρώτα όμως να ετυμολογήσω τις λέξεις αγνωμοσύνη και αντίληψη. Ο ΄΄Γνώμων΄΄ κατά τον Φιλόλαο και Αριστοτέλη ο οποίος πρώτο-χρησιμοποίησε την λογική είναι η διαδικασία λογικής άποψης,εξ΄ ου και η γνώμη, ενώ πολλοί τώρα το εκλαμβάνουν μόνο σαν ένα γεωμετρικό όργανο το γνωστό ορθογώνιο τρίγωνο (να η λάθος αντίληψη), επειδή πράγματι δίνει γνώμη για την καθετότητα (είμαι ‘’κάθετος’’ = είμαι σίγουρος και απόλυτος στην γνώμη μου). Ο Αριστοτέλης το εφάρμοσε στην επαλληλία των εννοιών αναπτύσσοντας το πλάτος των (η ελληνική γλώσσα είναι νοηματική δομική γιατί εδράζεται στην λογική και τους νόμους της). Η ‘’Αντίληψη’’ χωρίς λογική πολλές φορές είναι λανθασμένη και τις έννοιες, που προσδιορίζονται από το βάθος και το πλάτος τους δεν τις κατανοούμε -αντιλαμβανόμαστε σωστά.
Ας έρθω όμως στην λέξη ‘’Αρβανίτες’’. Είναι μια έννοια που διαμορφώθηκε στους χρόνους της ενετοκρατίας και πήρε μορφή με τους πολέμους του 18ου και 19ου αιώνα. Αυτός που έπαιρνε τις στράτες και πρόσφερε ένοπλη προστασία στους άρχοντες (δούκες, κόμητες κ.λ.π) ήταν ο στρατιώτης. Τέτοιοι ήσαν βασικά οι κάτοικοι της περιοχής της σημερινής Αλβανίας (έλληνες, ιλλύριοι, σλάβοι και άλλες φυλές) που δεν είχαν εύφορα μέρη και ενασχολούνταν με όπλα και πολέμους, εκτρέφοντας και άλογα προς τούτο.
Επειδή και οι Φράγκοι (Ναπολέων) και οι Τούρκοι χρησιμοποιούσαν αυτούς, οι έννοιες στρατιώτης και αρβανίτης ταυτίζονταν. Οι Περαχωρίτες μετά τα Ορλωφικά αλλά και πριν σαν Δερβενοχωρίτες είχαν όπλα. 700 περίπου παλικάρια από την Περαχώρα πλαισίωναν βασικά τον Νικηταρά και τους Ρουμελιώτες οπλαρχηγούς και πρωτοστάτησαν στον αγώνα του 1821. Τους αποκαλούσαν Περαχωρίτες-Δερβενοχωρίτες, στρατιώτες-Αρβανίτες. Τους κολάκευε λοιπόν η λέξη ΄΄αρβανίτες΄΄ ενώ απέφευγαν την λέξη δερβενοχωρίτες επειδή κατηγορήθηκαν, όταν κατέβαινε ο Δράμαλης, πέρασε από τα Δερβένια και δεν τον αντιμετώπισαν, διότι προτίμησαν να προστατεύσουν τις οικογένειες τους και καλά έκαναν γιατί θα ήταν ΄΄Πύρρειος Νίκη’’. Έδωσαν όμως το τελικό- θανάσιμο κτύπημα στον Δράμαλη, στην ‘’Μάχη της Περαχώρας’’ που ήταν καθοριστική στην πρώτη φάση του αγώνα του 1821.
Όταν όμως σήμερα την λέξη Αρβανίτες με την ΄΄κακή αλλά και σκόπιμη αντίληψη την εκλαμβάνουν σαν αλβανίτες δηλαδή αλβανούς και όταν η ευχή ΄΄ώρε μοιρ =ώρες μοιρωμένες΄΄ δηλαδή ‘’στο καλό’’ με τις πρωτοελληνικές λέξεις ώρες και μοίρες τα θεωρούν αρβανίτικα και πολλοί τα εκλαμβάνουν σαν αλβανικά, γίνεται σαφές, που το πάνε κάποιοι αγνώμονες και αγεωμέτρητοι, που θέλουν να αποκαλούνται ΄΄Μορφωμένοι*΄΄, εγώ αντιδρώ με την αγνωμοσύνη τους και την λάθος αντίληψη γιατί δεν γνωρίζουν ουσιαστικά ιστορία και γλώσσα στην σωστή νοοτροπία.
Αλλά για την πρωτοελληνική γλώσσα και την ‘’Μάχη της Περαχώρας’’ θα επανέλθω με άλλο άρθρο.
Τώρα το δεύτερο θέμα : Σεπτέμβριο του 1831 σκοτώνουν τον Καποδίστρια. Την διακυβέρνηση της Ελλάδας την πήρε ο αδελφός του Αυγουστίνος (όχι ικανός) με την βοήθεια του Κολοκοτρώνη, Δεληγιάννη, (Καποδιστριακοί) και με τις συνθήκες του Λονδίνου και Κων/πόλεως το 1830 ήθελαν την Ελλάδα μέχρι τον Ισθμό και σε αυτό μάλλον συνηγορούσαν οι Καποδιστριακοί. Αυτό ανησύχησε τους συνταγματικούς, Ρουμελιώτες οπλαρχηγούς τον Ζαϊμη, τον Κουντουριώτη, τον Μακρυγιάννη, τον Κωλλέτη (πολύ παρεξηγημένος) και άλλους. Με την βοήθεια του γερμανού Fridirch Thirch (Θείρσιος ο Ειρηναίος) αφού απεχώρησαν από την Δ’ Εθνοσυνέλευση που είχε ξεκινήσει ήρθαν στην Περαχώρα να την συνεχίσουν. Από 4 Δεκεμβρίου και πριν ο ΄΄Ζαϊμης και Κουντουριώτης αυτείνοι νεργούσαν εις Περαχώρες΄΄ όπως γράφει ο Μακρυγιάννης, ολοκλήρωσαν την Δ’ εθνοσυνέλευση έβγαλαν την ‘’Σημαία της Περαχώρας’’ που συμβόλιζε την ‘’Ένωση-Σύνταγμα’’ βασικές αρχές μιας νέας Ελλάδας. Το Φεβρουάριο του 1832 συστήνουν την ‘’Κυβέρνηση της Περαχώρας’’, «ξεβράκωσαν» του Καποδιστριακούς στον Ισθμό όπως γράφει ο Μακρυγιάννης που πολύ λυπήθηκε γι΄ αυτό και μέσα Ιουνίου 1832 αφού ο Θείρσιος τους ειρήνευσε γι΄ αυτό ονομάσθηκε Ειρηναίος. Πήγαν στην Αίγινα και όταν ήρθε ο Όθωνας το 1833 μετά πήγαν στην Αθήνα όπου και ολοκλήρωσαν το 1ο βήμα σύστασης της Ελλάδας και έφθασε μέχρι το Σπερχειό και όχι μέχρι τον Ισθμό που ήθελαν οι Καποδιστριακοί. Δηλαδή η Περαχώρα που ήταν και πριν στο επίκεντρο του αγώνα, ήταν έδρα της κυβέρνησης των συνταγματικών αρκετό καιρό.
*Συγνώμη αλλά θεωρώ σαν δάσκαλος- Μαθηματικός, που είμαι, ότι μόνο με μαθηματική νοοτροπία- διανόηση, οι γνώμες και οι αντιλήψεις θα είναι ΚΑΘΕΤΕΣ.
Παπαδημητρίου Αναστάσιος
Γυμνασιάρχης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου